ιαν. 2017 _ γιάννα μπούκοβα + όλγα παπακώστα

Στις 27 Ιανουαρίου 2017, η Γιάννα Μπούκοβα και η Όλγα Παπακώστα –δυο ποιήτριες της ίδιας περίπου γενιάς– διάβασαν ποιήματά τους και ποιήματα που αγαπούν, και συζήτησαν μεταξύ τους και με το κοινό. Κάποια από αυτά τα ποιήματα δημοσιεύθηκαν αργότερα στο τεύχος Νοεμβρίου 2017 του "The Books' Journal":

Γιάννα Μπούκοβα

Σ

  

Σφύριγμα είναι μια δήλωση στη γλώσσα των φρένων.

Σύμφωνο είναι ένας ήχος με σύνδρομο Στοκχόλμης.

Σημαδούρα είναι ένα προαίσθημα κινδύνου που δεν μπορείς να το πνίξεις.

Σαλμονέλα είναι μια νεράιδα που παγιδεύτηκε σε λάθος αφήγηση.

Σταφίδα είναι κάτι σαν την «καθαρή γνώση».

Σόλο είναι να κάνεις τη μοναξιά σου τέχνη.

Σήτα είναι το σημείο στο οποίο οι μύγες γίνονται φιλόσοφοι.

 

Στρουθοκάμηλος είναι η συνήθης στάση στην οποία ψάχνει κανείς για πετρέλαιο.

Σασπένς είναι ένας φόβος ντελικατέσεν.

Σιγουριά είναι ο πιο «μάτσο» τρόπος να αγαπάς τον εαυτό σου. 

Σενάριο είναι ένα δεδομένο που, όπως και να το χειριστείς, πεθαίνεις στο τέλος.

Σοσιαλισμός είναι κάτι που συζητάω μόνον με τον ψυχαναλυτή μου.

Σκονάκι είναι κάτι που το γράφεις μια ζωή.

Σαρανταποδαρούσα είναι η πραγματικότητα ως παρτενέρ του χορού.

                                         

Σαράβαλο είναι να μην σταματάς.

Σαντιγί είναι η κινούμενη άμμος της επιθυμίας.

Σανίδα είναι μια ευκλείδεια σφαγή.

Σέρβερ είναι ο μπάτλερ μέσα στον υπολογιστή σου. 

Στοπ είναι μια συντομογραφία που είσαι τυχερός αν ζήσεις να την αποκρυπτογραφήσεις. 

Σπαζοκεφαλιά είναι η προσέγγιση της βίας με όρους λογικής.

Σοκακού είναι μια γκέισα που έχει πολύ ξεπέσει.

Σως είναι μια κραυγή που εκπέμπει το άγευστο.

Συνειρμός είναι το πεγιότ των ποιητών.

Συρτάρι είναι το μαύρο κουτί του πεθαμένου.

Στάνταρ είναι μια ουσία που πρέπει να απαγορευτεί.

Σεζόν είναι μια εποχή που πάσχει από υπερκινητικότητα.

Στέπα είναι ένα φαντασιακό χασμουρητό.

Σιλικόνη είναι το ατσάλι του καιρού μας.

Σαλτάρισμα είναι η ενστικτώδης κίνηση να ξυπνήσεις πριν σκάσεις στο έδαφος.

Σημείωση της ποιήτριας: Το «Σ» είναι ένα λογοτεχνικό εγχείρημα που έχει ως στόχο/στοίχημα τον εκ νέου «λεξικογραφικό προσδιορισμό» κάθε ουσιαστικού που αρχίζει από σίγμα στην ελληνική γλώσσα. Εξετάζει και δοκιμάζει τις δυνατότητες της ποιητικής σκέψης σε συνθήκες «εξαναγκασμού». Βρίσκεται σε εξέλιξη.

*

Όλγα Παπακώστα

ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μέχρι να αποφασίσω πως η ζέβρα

Είναι ένα μαύρο ζώο με άσπρες ρίγες

Βασανιζόμουν από οράματα

Ιππασίας

Πολλές οι πτώσεις

Μα γιατί να το αρνηθώ;

Ποτέ δεν είχα αισθανθεί τόσο ενωμένη

Με τον τεχνητό παράδεισο της φύσης

Αναρωτιέμαι αν ο Θεός

Τις υπαγόρευσε τις εντολές του

Ή αν απλώς τις πληκτρολόγησε

Ποια να ΄ναι άραγε η γραμματοσειρά

Που προτιμά

Και πώς να λέγεται το αρχείο

Που φέρει το όνομά μου

Τρέχω συχνά στις αφρικανικές εκτάσεις

Όταν η υγεία μου επιδεινώνεται

Σκύβω να πιω νερό από ακαθόριστες πηγές

Δεν ξέρω πλέον αν είμαι ιππέας

Ή συγγενής του αλόγου

Οι ζωικοί πληθυσμοί υποσκάπτουν

Την ανθρώπινη μοίρα

*

AUTOBIOGRAPHY OF SPRING

What about you Geryon

what’ s your favourite weapon?

Cage, said Geryon from behind his knees

[Anne Carson]

                                                                                   

Δεν μου αρέσει η αδιακρισία της, ο τρόπος της να εισβάλλει αναπάντεχα με ευωδιές και αιθρίες στην ήρεμη, τακτοποιημένη ζωή του χειμώνα

Θα ΄θελα φέτος να αποδράσω απ’ τον προβλέψιμο κύκλο των εποχών, να βάλω το μακρύ παλτό μου και να μπω στο κουτί του Χουντίνι

Να μην ανθίσω, να μην βγάλω φύλλα και καρπούς

Να κλείσει ο μάγος την κουρτίνα και μόλις την ανοίξει πάλι

Το κουτί να ΄ναι άδειο με ένα ζευγάρι χειροπέδες στη θέση μου

Όμως να, η Περσεφόνη επιστρέφει ξανά στη μητέρα της

Η Δήμητρα γελά, στρώνει τα πράσινα σεντόνια

Ο Πλούτων πλήττει, οι παπαρούνες βιάζονται να κοκκινίσουν

Κι εγώ ράβω σατέν μαξιλαράκια με λεβάντα για τα μάλλινα

Γι’ άλλη μια φορά

Με φυλακίζει η άνοιξη

*

ΚΟΡΙΤΣΙΑ

Κορίτσι ένα

Σε ποταμό γεμάτο φλόγες

Μια σταγόνα εγώ

Κρατώ κερί αναμμένο

Το όνομα

Του ποταμού

Nυχτερινή

Διαδήλωση

Η πόλη Σόφια

Λέξη ελληνική

Με αναβιβασμό

Του τόνου

Κυλούμε σιωπηλοί

Και πότε-πότε

Φωνάζουμε

Για λίγη ντεμοκράτσια

Κορίτσι δύο

Χειμερινές διακοπές

Στη Βουλγαρία

Ψάχνω μια ώρα

Να αγοράσω σπίρτα

Μες στην παγωνιά

Όταν εν τέλει με ελεεί

Ο ρεσεψιονίστ

Βγαίνω για να καπνίσω

Στο μπαλκόνι

Και τι βλέπω;

Χριστουγεννιάτικη πομπή

Επιταφίου

Κορίτσι ένα και δύο ίσον δύο

Πέρασαν χρόνια είκοσι επτά

Μαζί σκοτώσαμε τα μαθηματικά

*

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ

Πέταξα τα Χριστούγεννα

Το Πάσχα

Πέταξα τα τριήμερα

Της Καθαράς Δευτέρας

Του Αγίου Πνεύματος

Πέταξα την εργατική Πρωτομαγιά

Πέταξα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο

Πέταξα όλα τα σαββατοκύριακα

Που ερχόμουν να σε βρω

Πέταξα την Θεσσαλονίκη

Την Αετοράχης

Πέταξα τη Διαγώνιο

Τη Νέα Παραλία

Πέταξα την Αριστοτέλους και την Τσιμισκή

Πέταξα τον Λευκό μου Πύργο:

Αφού δεν είσαι πια εκεί 

Θα μείνω εδώ

*

Γιάννα Μπούκοβα. Ποιήτρια, πεζογράφος και μεταφράστρια, γεννημένη στη Σόφια της Βουλγαρίας. Έχει εκδώσει στα βουλγαρικά δύο ποιητικές συλλογές, μία συλλογή διηγημάτων κι ένα μυθιστόρημα. Ζει στην Αθήνα όπου είναι μέλος της πλατφόρμας Poetry Now και της συντακτικής ομάδας του περιοδικού ΦΡΜΚ. Κείμενά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, αραβικά και άλλες οκτώ γλώσσες. Στα ελληνικά κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή της Ο ελάχιστος κήπος (2006). 

Όλγα Παπακώστα. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει κλασική φιλολογία στο Α.Π.Θ. και έχει μεταφράσει τις Τουσκουλανές Διατριβές του Κικέρωνα. Το 2013 κυκλοφόρησε η ποιητική της συλλογή Όχι ακόμη Κάρμεν. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.