γ. καρπούζης : 2 ποιήματα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιάννης Καρπούζης

 

Τα φροντιστήρια 

 

Κάθε που ξημερώνει

                                παρακείμενους βίας

             και συρμάτινους αορίστους

ξαναμπαίνω κρυφά

στην παλιά μας ηλεκτροκίνητη

                           χρονομηχανή

και επισκέπτομαι μνημόσυνα αγγέλων

του Σιδέρη / της Σταματίνας / του Μιχάλη

 

και χιλιάδων άλλων παγοθραυστικών

τοκισμένων στη μοίρα 

από το Αρσενικό

                και το Θειάφι.

 

Πριν γυρίσω τον διακόπτη 

                        στο μηδέν

κάνω μια παράκαμψη

στα δεκαεφτά του πατέρα μου

Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Τρία

                    γίνομαι μαθητής

στα φροντιστήρια της Κάνιγγος

         – οι βασανιστές λείπουν –

τη θέση τους παίρνουν κορίτσια

που χαμογελούν συνωμοτικά   

κάτω από πινακίδες νέον

        που ανάβουν πένθιμα

   στο γαλάζιο σούρουπο  

 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΔΕΣΜΗ,

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

 

 

* 

 

Ντολόρες

 

Υπήρχε κάτι μέσα της που τό πνιξε στα βαθιά.

Φοβήθηκε για λίγο μην ξυπνήσει απέθαντο

αλλά – δεν. 

 

Χρόνια μετά – μέρα απεργίας

βρήκα την παλιά μου φίλη

            να αναβοσβήνει στον

αλκαλικό ήχο των μεγαφώνων ·

δεν πρόλαβα να της μιλήσω

            και πίσω μας

δακρυγόνα, περιπολικά

       αρχίσαμε να τρέχουμε,

                   τρέξαμε πολύ

               τόσο πολύ

που προσγειώθηκα

στο σπίτι 

       μ’ ένα καμένο αλεξικέραυνο

               στην πλάτη.

 

Στην κουζίνα

έβγαλα την πέτρα από το στόμα

                κι έβρασα έναν καφέ

       έτσι (ας πούμε) για το απόγευμα.

 

                        Ο ήλιος έπεσε νωρίς.

Άνοιξα την τηλεόραση, χαμήλωσα τα φώτα

τυλίχτηκα με μια κουβέρτα

 

είδα την ζωή κυρτωμένη – αυτή είναι –

με αυτή τη σκέψη ζάρωσα λιγάκι

 

θύμιζε στην όψη την Ντολόρες     

            κι αυτή γεμάτη βάθη

                  μα η σιωπή ήταν τόση

που ευχόσουν να γίνεις αχινός

                                     ή ψάρι

                        ή ότι άλλο

ούρλιαζε σ’ αυτό

το κενό.

 

~ 

    

O Γιάννης Καρπούζης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Εργάζεται ως εικαστικός (φωτογραφία) και σκηνοθέτης. Γράφει ποίηση και σενάρια. Το βιβλίο του Ο Χάρτινος Χρόνος Τέλειωσε (εκδ. Πανοπτικόν, 2019) κατατάχθηκε στις βραχείες λίστες του ΥΠΠΟΑ και βραβεύτηκε από το περιοδικό «Αναγνώστης». Ο Γ.Κ. έχει σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ Νίκος Καρούζος: ο δρόμος για το έαρ και βραβευθεί στο 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Από το 2023, είναι υπ. Διδάκτωρ στην Ιστορία της Τέχνης (Ιόνιο Πανεπιστήμιο). Είναι μέλος του Δικτύου Συγγραφέων. Τα έργα του ασχολούνται με τις πολιτικές ταυτότητες, τις χρονομηχανές και την μελαγχολία.

 

 

*** Πατήστε εδώ για τα περιεχόμενα του τεύχους ***